Bernardus Petrus Viegers werd 17 december 1886 in Den Haag geboren als zoon van een vader van twaalf ambachten, dertien ongelukken: achtereenvolgens boodschapper, koopknecht, koetsier, trambeambte en caféhouder. Zijn grootvader bracht hem de liefde voor de schilderkunst bij. In Den Haag was de invloed van de Haagse School in het begin van de twintigste eeuw groot op jonge, beginnende kunstenaars. De autodidact Ben Viegers vond houvast in deze solide, kunsthistorische traditie. Hij schilderde in de trant van de Haagse School landschappen, stads- en havengezichten, het boerenleven, stillevens en bloemen. In navolging van Haagse Scholer Anton Mauve trok Viegers uit Den Haag naar het boerenland. De Veluwe, Elburg, Harderwijk en Nunspeet bleken een grote aantrekkingskracht op hem en geestverwant Jan van Vuuren te hebben. In 1938 verliet hij de hofstad definitief om zich in Nunspeet te vestigen, waar hij tot zijn dood op 8 oktober 1947 zou blijven wonen. Het ''grijze'' palet van de Haagse School was inmiddels vervangen door een lichtere en kleuriger schildertoets. Zijn landschappen en stillevens baden soms in een zuidelijk, mediterraan licht. Ben Viegers was als kunstenaar geen hemelbestormer of zoeker naar nieuwe kunstvormen. Zijn werk bleef figuratief en impressionistisch: aan het expressionisme of abstracte schilderkunst waagde hij zich niet. Hij leefde er goed van op de Veluwe. Gevraagd naar een verklaring voor zijn zonnige schilderijen antwoordde hij: ''Wanneer het buiten regent, moet het binnen toch vrolijk zijn''. 

Wim van der Beek, ''Ben Viegers, 1886-1947'', Venlo/Den Haag, 2000
Williëtte Wolters-Groeneveld/Klaas Mollema, ''Door de ogen van Ben Viegers'', 2014
Scheen 1969/1970, deel II, p. 512. 
Jacobs 1993, deel M-Z, p. 541
RKD-nr 80905