Loes Ham werd in 1953 geboren te Rotterdam. Zij kreeg haar opleiding in styling bij de Bijenkorf, waarna zij in 1990 een decoratelier begon, waar worden enorme beelden en schilderingen werden ontworpen en gemaakt. Rond de eeuwwisseling ging zij, geïnspireerd door Jaap Wagemaker, Bram Bogert, Antoni Tapiès, materiekunst maken, waarbij zij de materialen op geheel eigen wijze verwerkt. Als materiekunstenares staat Loes in de traditie van informele kunstenaars, die de schilderende daad vooropstellen en bij wie pas tijdens het werk vlakken, lijnen en vormen ontstaan. “Dat ik met materie werk, is omdat ik op zo natuurlijk mogelijke manier probeer weer te geven. Door de lichtval krijg je schaduwlijnen. Die veranderen in de loop van de dag en als je erlangs loopt. Er moet rust zijn voor het gevoel dat in het schilderij zit”. Door gebruik van een medium, pigment en minder voor de hand liggende materialen als zand, gips of papier ontstaat een meer of minder krachtig reliëf. Bij de totstandkoming speelt toeval een grote rol. Ham beschikt over een ezel, die ze kan kantelen waardoor het nog vloeibare medium in beweging komt en onverwachte vlakken, lijnen en oneffenheden ontstaan. Het is een proces van sturen en loslaten. Door het reliëf wordt ook de invalshoek van het licht belangrijk. Opvallend is Hams kleurgebruik. De primaire kleuren vindt zij te hard en direct en liever gebruikt ze versluierde tinten als donkerrood, oker en zwemen van blauw. Het werk doet hierdoor vaak mysterieus aan. De schilderijen van Loes Ham zijn honderd procent abstract. In figuratie is zij niet geïnteresseerd. De natuur is voor haar een belangrijke inspiratiebron. Oeroude landschappen hebben haar voorkeur. De indrukken die ze opdoet tijdens lange wandelingen vinden hun weerslag in haar werk: 'Natuur is waar ik vandaan kom en waar ik heen ga.' Het werk vraagt van de kijker een open en onbevangen blik, zonder verwijzing naar de ons omringende werkelijkheid - het is zijn eigen werkelijkheid. De kijker moet bereid zijn het te omarmen, zodat hij toegang tot het werk krijgt, erin kan ronddwalen en zijn eigen emoties ontmoeten. Om dit niet te sturen, geeft zij haar werk meestal geen titels.
Simon den Heijer en Kees Verbeek, ‘’Loes Ham. Schaduw van de Lichtval’’, Venlo 2018.
RKD-nr. 428880